مریم وبلاگ

درواقع  زنان عهد   صفوی، جامه های فاخر میپوشیده اند و پوشاک رویی آنان اغلب یک تکه بود یعنی بالاتنه آن از دامن جدا دوخته نمیشد و جز در چند مورد، چندانتفاوتی با جامه مردان نداشتقبادر جلو از زیر بازمیشد و بلندی آن تا مچ پا میرسیدآنان کمرشان را محکم نمی بستند و آستینهای قبایشانتنگ بود، آن چنان که به دست و بازو میچسبید و چینهای فراوان و زیبایی در بالای مچدست ایجاد میکرداغلب زنان کلاه کوچکی به شکل برج یا عرقچینهای زیباییبه سر مینهادند و لچکها و دستارهای سفیدی را به سر میبستند کلاهها وعرقچینها توسط بندی در زیر گلو نگهداری میشد و گاهی   کلاه و دستار را با پرها و جواهر و زیور و مروارید تزئین می کردند همچنین برخی  بانوان از زیر کلاه، توری یا چارقد ابریشمینی برسر انداخته، دنباله و گوشه های آن را در پشت رهامیکردندشلوار بانوان از پارچه هایپنبه ای رنگین دوخته میشد و بلندی ساقه های آن که اغلب از پارچه های راه راه یا نقش(نوعیشماره دوزی) دوخته میشد و   حاشیه زیبایی بود، تا مچ پامیرسیدزنان از روی قبا در کمر، اغلب کمربندهای سیمین و زرین مرصع وگاه شالهای ابریشم و ترمه میبستند کفشها اغلب به شکل نعلین یا گاهی به تقلید از کفشهای فرنگی بودبانوانهنگام بیرون رفتن از خانه، چادر بسیار بزرگ سفید یا بنفش رنگی بر سر میکردند و فقطجلو صورت باز می ماندبه دلیل توجه صفویان به آداب و رسوم و مذهب اثنی عشری، رشته های گوناگون صنعت و هنر، پیشرفت شایانی داشته است، که در این میان پوشاک بانوان، با توجه به بافت خاص اجتماعی – مذهبی آن روزگار شکل خاصی به خود گرفت  به نحوی که «...آفانوس کاتوف تاجر روسی در سالهای 1623 و 1624، دوره سلطنت شاه عباس اول در گزارش خود به پوشش مردم پرداخته است در زیر نمونه‌ای از یادداشت او پیرامون پوشش زنان آمده است:زنان در بیرون از خانه خود را به متقال نازکی می‌پیچند که چشم و صورت آنها پیدا نیست و.... لباس روی آنها از کافتن (لباس رویی با آستنیهای بلند) و پیراهن بدون گلدوزی است و مرواریدهایی که به نخ پیچیده‌اند دور گردن می‌اندازند و یا به پیشانی می‌بندند....[1]».

   آنچه در البسه زنان عصر صفوی به عینه مشاهده میشود استفاده از طرح و رنگهای دلربا با پارچه های زیبا یی است که تماما با مروارید و جواهر همراه است زیرا مثلا«.. از شال آویخته بجای کمر بند استفاده می کردند و روسری ها کوتاه سفید بود که کلاه کوچکی زیر آن قرار داشت و دو سر کلاه در پشت گردن بلندتر و برجسته و در حالیکه با رشته مروارید دور چانه بسته میشد در سده 10 ه.ق نیم تاج با حاشیه برگی رواج یافت تا اینکه در قرن 11 ه.ق که دسته ایی پر با تور کوچکی از مروارید روی پیشانی هم بسته شد در این عصر زنان دامن کوتاه هم می پوشیدند و جلوی نیم تنه آنها باز بود و شالی بصورت شل بر کمر داشتند و پوشش سر باز بود که بشکل شال روی سر قرار می گرفت ..[1]».