مریم وبلاگ

ورود مغول به ایران با شروع دوره ایی بود که نفوذ فرهنگ ایرانی بر خوی و روش مغول کاملا ملموس است با این حال در نحوه پوشش و سبکهای آن تفاوتهایی میان دوره مغول در ایران با قبل و بعد از آن بوجود آمد با سلطه آنان بسیاری از سبکهای خاور دور خصوصا سبک چینی به ایران آمد که بیشترین نشانه های آن را در رداهای مزین افراد صاحب منصب می توان دید سبک البسه چینی بیشتر بر تزئینات پوشاک موثر بود و در نوع پوشش زنان تغییرات زیادی ایجاد نکرد مگر پوشش سر که مانند دستمال سر برای زنان غیر مغول و نوعی کلاه برای شاهزادگان مغول بود از دوره تیموری به بعد نفوذ سبک مغولی کاسته شد و سبک ایرانی جایگزین گردید در این زمان تن پوش چسبان جای ردای گشاد را گرفت و قبای رویی آن باز بود کمربند رواج یافت و عمامه جانشین کلاه سلجوقی و مغولی گردید لباس زنان در دوره تیموریان شامل چند لایه از رداهای بلند و تنگ می شدپیراهن آستین بلند زنان کل بدن را تا پاها می پوشانید و یک تن پوش رویی آستین کوتاه و گاه بی آستین روی آن پوشیده می شددستارهای زنانه دراین دوره ساده بود و گاه از پشت آویزان می شد در این دوره زنان ایرانی از چادرهایسفید که روبنده داشت استفاده می کردند ویژگی دیگر پوشاک زنانه، آن بود که ازطرح های متنوع و گوناگونی برخوردار بود.نددر نگارگری های دوره تیموری زنانی به تصویر کشیده شده اند که هر یک از آنها سبکی خاص از پوشاک را به تن دارند ولی همگی آنها حجاب یا نوعی پوشش بر سردارنداین حجاب معمولاً سفید است که گاه به صورت شالبا رنگ تیره به دور سر و گردن و شانه ها پیچیده می شده است « .. عصر مغول با رواج هنر تزئینی چینی همراه بود زیرا بیشتر البسه ها نقاشی و گلدوزی میشد و بیشتر بر موی بانوان و روسری ها بکار می رفت پوشاک در این زمان تغییر چندانی نداشت اما بشکل پیراهن بلند و گشاد – شلوار و موی افشان با پوشش سر دیده شده اند در حالیکه شنل گشادی بر پیراهن می پوشیدند و آستین بلند و گشاد آن روی دستها را می پوشاند که البته بعدها آستین ها کمی تنگ شد و دستار تا پانه و شانه را پوشاند بیشتر پوشش سر زنان روسری سیاه مزین به دانه مروارید شده بود که سه گوش آن روی گردن قرار داشت و در فرق سر لوحه کوچکی چهار گوش بسته میشد و روی آن را دسته پر با حلقه ایی پهن می بستند گاهی هم کلاه پیاله ایی روی آن بخش جایگزین دستار می کردند خانم های مغول پوشش سر خاص داشتند مانند عرق چین نوک تیز مانند زنان قرقیز و نوعی کلاهخود بنام ( اوهلان ) تا زمانی که در دوره غازان خان پوشش سر زنان تغییر نمود و زنان کلاه ( ماندارین ) بر سر گذاشتند که دستاری ساده بود با پیشانی بند که در پشت گردن گره می خورد ...[1]»