مریم وبلاگ

در واقع آنچه درباره تغییر پوشاک عصر ورود اسلام به ایران در دست است و میتوان به استناد کرد تاریخ مدونی است که توضیح می دهد که با «..شروع این دوره اعراب با ورود به ایران ساسانی بتدریج با زندگی شهری خو گرفتند و پوشاک جدیدی جایگزین البسه عربی گردید البته سبکهای سوریانی و مصری منشا البسه آنها بود و مهمترین لباس قبایی شبیه پیراهن بوده است با آستین گشاد و جلو باز در حالیکه زنان پیراهنی بلند تا قوزک پا می پوشیدند اما در ایران جامه ایران باستان همچنان پابرجا بود و در بدو ورود ایرانیان به بارگاه خلفای عباسی جامه تغییر یافت به نحوی که زنان شلوار گشاد که بر زمین کشیده میشد می پوشیدند و روسری ها به سبک ایرانی روی شانه می افتاد و نواری روی پیشانی می بستند..[1]».

   دوره سلجوقی شروع دورانی است که تصویر سازی از کلیه نقوش هنری از هندسی تا انسانی وارد مرحله نوینی می شود زیرا بهره برداری از کلیه تصاویر و نقش ها بویژه حضور زنان در بسیاری از دست ساخته های هنری آن دوران مانند پیکره های سفالین – ظروف سرامیکی با انواع لعابها بیشتر در خدمت شکوه هنری و دست آوردهای صنعتی و هنری این دوران بوده است همچنین نمایش انواع پیشرفتهای مربوط به صنعت کاغد سازی و یا پارچه بافی و غیره در دوره سلجوقیان می بایست در تصاویر نقاشی شده آنان به نمایش گذاشته میشد در واقع دوره سلجوقی دوران رنسانس اولیه هنر و فرهنگ ایرانی بعد از ظهور اسلام است که بسیاری از صنایع هنری ایرانی مجددا احیا گردید در نتیجه انواع پوشش و حتی نوع آرایش در نقاشی های ظروف سفالین و لعابی این دوران مشهود می گردد «...در این دوران زنان با اشارپ هایی که دور سرشان پیچیده شده و روی شا نه‌ هایشان ا فتاده به تصویر کشیده شده ا ند و زنان مسا فر در کتاب التریاق متعلق به قرن(7ه ق) با حجا بی که با پیشا نی بند محکم شده است نشان داده شده ا ند  لباس ایرا نیان در شش قرن اول حاکمیت اسلام به طرز خیره کننده ای سنت گرا بوده است و با اینکه سبکهای جدید به ویژه پس از ظهور ترک ها معرفی شدند اما بندرت لباس ایرانیان را تغییر داد...[2]» در تصویر شماره 27 نمونه البسه زنان دوره سلجوقی را نشان می دهد که از نظر ظاهری تفاوتی با البسه دوره های قبل ندارد از نظر اهمیتی که ترکان سلاجقه به موضوع زن داده اند که بیشتر ریشه در نظام بیابانگردی و سنت زنانه و مردانه آنان داشته است پوشاک کاملا پوشیده بوده و بهمراه تزئینات و فقط با یک کلاه بر سر که روی ان را شالی پوشانده است حجاب خود را کامل می کرده اند یعنی تا این زمان هیچگونه استفاده ایی از روبنده یا برقع و ماسک وچادر  و حتی چانه بند مشاهده نمی شود حمل سلاح در این پیکره و نمایان نمودن زیور آلات زنان دوره سلجوقی شاید یکی از سنتهای کهن و به احتمال زیاد وجود شرایط خاص اجتماعی بوده که بر زنان تحمیل شده است .