پوشاک و شخصیت زن ایران در گذر تاریخ-11
در روزگار هخامنشی که ملل تابعه جامه های قومی خود را میپوشیدند، پارسیان نیز همچون دیگران از پوشاک ویژه تیره پارسی که کاملاً مشخص بود استفاده می کردند، و همگان از لشگری و کشوری، مرد و زن، همه یکسان جامه می پوشیدند و تنها تفاوت ان در جنس و رنگ پارچه و آرایشهای آن بود، مردم پارس ، جامه های بلند و فراخ را می پسندیدند و زنان ومردان پارسی برخلافیونانیان نمایش تن برهنه را کاری برخلاف شرم می دانستندو جامه ای می پوشیدند که بلند، فراخ و پرچین باشد تا برجستگی های طبیعی اندامها نمایاننباشد البسه انها قبا مانند بود وهر قبای پارسی از دو بخش پدید می آمددر مهر بسیار ظریف و بسیار زیبایی که در موزهی لوور پاریس موجود است ملکهای با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشی بر مسند شاهانهای تکیه زده و پاهایش بر روی چهارپایهای کرسی مانند قرار دارد در مقابل او ندیمهای بدون کلاه با موهای بافته ایستاده پرندهای را به حضور میآورد و زنی دیگر با تاج و آرایش موی بسیار زیبا که نواری چادر مانند از پشت سر از زیر تاج رها شده، دیده میشود این زن کیفی در دست دارد که مانند کیفهای آشوری است
در واقع در زمان کوروش بزرگ «...سبک پوشش بابلی – انشانی رواج داشت اما در دوره داریوش بزرگ درباریان و شاه البسه دربار ماد را می پوشیدند تاج زنان از نوع کنگره ایی و شبیه تاج های ملکه های آشوری بود و جامه آنان بلند و آستین گشاد برای زنان دربار و تنگ برای زنان عموم بوده است در حالیکه شلوارهایی قالب تن داشتند ...[1]».
در دوره اشکانیان پوشش زنان ایرانى کامل بوده است آنچه از تصاویر بجا مانده نشان میدهد لباس زنان اشکانی پیراهنی بلند روی زمین، گشاد، پرچین، آستین دار و یقه راست بوده است و پیراهن دیگری روی آن را می پوشیدند قد پیراهن دوم نسبت به اولی کوتاه و ضمناً یقه باز بوده و روی این دو پیراهن چادر به سر می کردندپیراهن ها از پارچه های منقش (مخصوصاً قلابدوزی و ملیله دوزی شده) تهیه می شدو کمربندشان منحصر به نواری بوده که برای جمع کردن گشادی پیراهن در زیر سینه می بستندنقش برجسته پالمیر زنی از دوره اشکانی را نشان می دهد این زن چادر به سر دارد و زیر آن عمامه اش به خوبی نمایان است بر بالای پیشانی (پایین عمامه) فلزی پهن منقوش و برجسته چون نواری موهای جلوی سر را پوشانده و با وضع مطلوبی به عقب سر برده است ( تصاویر19 ) ضمناچادر زنان اشکانى به رنگهاى شاد و ارغوانى و یا سفید بوده وگوشه چادر در زیر یک تخته فلزى بیضى منقوش یا دکمه که به وسیله زنجیرى به گردن افکنده شده، بند است این چادر به نحوى روى سر مىافتاده که عمامه آنها که نوعی کلاه بود جلو و عقب انها را می پوشاند.ادامه دارد...
[1] - نک : سیری در هنر ایران , ص2573 .