مریم وبلاگ

4  -ستاره :شکل غالب این نقش بصورت هشت پر است که رمز هشت معانی است و مفهوم باطنی دارد هشت عدد مقدسی است که بصورت هشت بهشت – هشت مرتبه بهشت – و حتی در عرفان به در هشتم و یا در توبه گفته شده است« اقلیم هشتم در اندیشه اسلامی ریشه تاریخی و کهن ایرانی دارد زیرا قهرمانان اسطوره ایی ایران به اقلیم هشتم باز می گردند و در روز موعود همراه با سوشیانت ها آینده را می سازند مانند کیخسرو که به آسمان عروج کرد شکل ستاره هشت پر از چرخش دو مربع بدست می آید و عدد 8 عدد رمزی خورشید و به گفته دو پیوس روز ولادت میترا و روز ولادت خدای خورشید است »( رمز پردازی آتش : 105 ) . 

5-سرو:نقش درخت در ایران باستان تقدس والایی داشته و اعتقاد به اینکه درخت محور مشترکی است که جهان آسمانی زمینی را به هم وصل می کند سابقه ایی دیرینه در اندیشه قبل از اسلام دارد اهمیت این درخت را از دوره هخامنشی در حجاری تخت جمشید می توان دید « در دوران اسلامی تقدس درخت تبدیل به احترام به درخت به عنوان آیتی از خداوند شد و درخت را نماد بی مرگی – خرمی – پایندگی و آرامش و زیبایی می دانستند » ( احمدی پیام , 1388 : 36 ) نقش درخت سرو با آئین زرتشت همبستگی خاصی داشته زیرا این درخت همیشه سبز نشانه جاودانگی روح است و «مظهری از جنبه مثبت و مفرح روح و زندگی مذهبی قلمداد میشد و از این رو در مکانهای مقدس ایران با درخت سرو احاطه میشود» ( افروغ , 1388 :44 ) نقش درخت سرو در اندیشه مهر پرستی ایران هم بکار رفته و« بر یاد مانهای آنها با هفت سرو نشان داده شده و دلالت بر هفت سیاره می کند که روح در سفر خود به آسمانها از آن می گذرد »( شایسته فر , 1389 :104 ). 

 6-محراب :طرح محرابی یکی از عناصر معماری دوره اسلامی است که سابقه تاریخی در گذشته ایران دارد بنا به نظر مولفین « احداث محراب در معابد مذهبی از دوره آریائیها آغاز میشود و از محراب به عنوان مکانی که رهبر مذهبی در آن به نیایش می پرداخت ذکر شده است » (وکیلی , 1382 :19 )در رابطه با سابقه استفاده از این مشخصه هنری می بایست به تاریخ میترائیسم و تفکر مهر پرستی در ایران باستان پرداخت با توجه به اینکه ریشه تمام عناصر تصویری ایران از دوره باستان تا کنون در اشکال خورشیدی با مضمون نور و آتش قابل پیگیری است و اندیشه فر ایزدی و مظاهر آن در تمام اعصار فرهنگ و هنر ایران مشاهده میشود معابد مذهبی دوران گذشته ایران بیشتر به اندیشه میترا ئیسم تعلق داشت و به آن ( مهر آبه ) می گفتند « مهر آبه از دو کلمه مهر و آبه ترکیب یافته است آبه یا آوه یا آوج به غار و جای گود گفته میشد و ساختمان آن با طرح مهر آبه ساخته میشد و مهریان در آن نیایش می کردند واژه محراب امروزی در حقیقت از مهرآبه آئین مهر گرفته شده و با حرب بستگی ندارد »( همان :20 ).