مریم وبلاگ

مامون گفت: از آیه شریفه «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ» اطلاع دارى یعنى ولى و سر رشته‏دار شما خدا و رسول و کسانى که ایمان آوردند و نماز بر پا مى‏دارند و در حال رکوع صدقه و زکاة مى‏دهند

گفتم: این آیه را مى‏دانم.

مامون گفت: آیا در این آیه نصى براى على نیست؟

گفتم: یا امیر المؤمنین خداوند در این جا «الَّذِینَ آمَنُوا» را به صورت جمع ذکر کرده است،

مامون گفت: قرآن عربى مى‏باشد و به لغات عرب فرود آمده است، عرب یک نفر را به لفظ جمع مورد خطاب قرار مى‏دهد و یک نفر مى‏گوید فعلنا و صنعنا ما آن کار را کردیم و آن چیز را ساختیم.

پادشاهان و دانشمندان و اهل فضل این گونه سخن مى‏گویند و خداوند هم فرموده: «خَلَقْنَا السَّماواتِ* و بَنَیْنا فَوْقَکُمْ سَبْعاً»، در صورتى که خداوند یک نفر بیشتر نیست، خداوند در حکایت از قول میت مى‏گوید: «رَبِّ ارْجِعُونِ» و نگفت: «ارجعنى»، این‏ها همه جمع هستند که مورد استعمال براى یک نفر قرار گرفته‏اند و علت آن هم استعمال آن در زبان عربى مى‏باشد.

بعد از آن مامون گفت: اى اسحاق آیا نمى‏دانى که گروهى از یاران رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله هنگامى که رسول اکرم فضایل على علیه السّلام را بیان مى‏کرد و آنها را ملزم مى‏نمود تا امامت و ولایت او را گردن نهند، و مى‏فرمودند على بعد از من بهترین مردم مى‏باشد، و طاعت خداوند هنگامى کامل مى‏گردد که شما از على اطاعت کنید؟.

پیامبر گرامى در همه گفته‏هاى خود تصریح مى‏کرد که على بعد از آن حضرت امام مى‏باشد و مردم باید از وى اطاعت کنند، اما اصحاب و یارانى که با على مخالف بودند، گفتند: پیامبر از روى هوا سخن مى‏گوید، و محبت پسر عمویش او را از راه بیرون کرده است.

آن جماعت به اندازه‏اى در این مورد سخن گفتند و زیاده‏روى کردند و در نهان با همدیگر به گفتگو نشستند، تا آن گاه که خداوند از اسرار آنها پرده برداشت و فرمود: «وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‏، ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ ما غَوى‏، وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحى‏.»

سوگند به ستاره هنگامى که غروب مى‏کند، صاحب شما گمراه نشده و از حق منحرف نشده است، او از روى هواى نفس سخن نمى‏گوید، هر چه مى‏گوید، بفرمان خداوند مى‏باشد و از طریق وحى به او ابلاغ مى‏گردد تا به مردم اطلاع دهد.

بعد از این گفت: اى اسحاق! آن جماعت اهل دین نبودند آنها مى‏خواستند بر مردم ریاست کنند گروهى دنبال ریاست بودند ولى به وسیله دنیا نتوانستند آن را به چنگ آورند از این رو متوجه دین شدند شاید از آن راه بتوانند بدست بیاورند آنها در فکر دین نبودند و میلى هم به آن نداشتند.

اى اسحاق! مگر نمى‏دانى که رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: «گروهى از یاران من از حوض رانده و دور خواهند شد و از آن آب به آنان داده نمى‏شود، من مى‏گویم بار خدایا این‏ها یاران من مى‏باشند، به من گفته مى‏شود تو خبر ندارى آن‏ها بعد از تو چه کردند این جماعت به دوره جاهلیت برگشتند»،

 گفتم: آرى چنین است