مریم وبلاگ

در تفکر اساطیری غرب آمده زمین ( گایا) اولین موجودی که شبیه خود زائید و قادر به پوشش زمین بود یعنی آسمان پرستاره را که بعدها محل امن خدایان بیشمار شد زمین با آسمان خدایان متعددی را آفرید و وصلت این دو اولین ازدواج مقدس است که فرزندان انها از اینان الگو گرفتند و به تقلید از خدایان ازدواج کردند پرستش گایا در یونان باستان گسترش داشت اما با مرور خدایان دیگر هم جایگزین شد خدای زمین در دوره هلنی و در سرزمین المپ جای داشت و از سرودهای هومر به او تعلق دارد و حتی آشیل اوراستود و زمین را زاینده تمام موجودات می داند در اشعار ان امده : زئوس بود و هست و خواهد بود ای زئوس بزرگ به یاری توست که زمین بر می دهد ما به حق او را مادرخود می دانیم .شمار زیادی از اساطیر و ائین های قدیم مربوط به زمین و خدایانش و خصوصا مهین مادر است زیرا زمین پایه و اساس کیهان بود و گرایشهای عدیده مذهبی داشت و به این علت نیایش میشد خط عمده مجموعه واقعیات این نوع عقاید با عناوین ( زمین – مام زمین – خدایان زمین – ارواح زمین ) تقسیم شده است مثلا جفت خدایان آسمان و زمین را هسیود نقل کرد که از ترجیع بندهای اساطیر است و در برخی اساطیر که آسمان نقش خدای آسمان رادارد زمین همسر اوست این مضمون جفت آسمان و زمین در همه تمدنها یافت میشود و در برونئو و جزایرآن الهه زمین خدای اصلی است نزد ساکنان آفریقای جنوبی ازدواج اسمان و زمین همان باروری و حاصلخیزی کیهان است در اساطیر شرق باستان این دو زوج نقش اساسی در ساخت کیهان دارند مانند ملکه سرزمین ها – الهه زمین و خدای اسمان در چین و ژاپن – در مصر آسمان در دستور زبانشان زن است و چون الهه نوث معرف آسمان و خدای نرینه (گپ) نمودار زمین است در ساختار تجلیات قداستی زمین نمونه های زیادی است که باعث ارزش گذاری به خاک میشود چون زمین برای ذهن و وجدان مذهبی مردم اولیه حاوی تلاش و نیرو و قوای فرا وادی است و همه تجلیات قداست را در زمین – سنگ – درخت – آب – سایه و... جستجو می کردند مثلا ارمنیان معتقد بودند زمین بطن مادر است که بشر از ان زاده میشود زمین در اولین تجارب مذهبی یا اساطیری تمام جاهایی است که پیرامون انسان است ریشه شناسی این وازه ها به زمین اشاره دارند و در پرتو تاثیرات فضا و مکان انسان از پیرامون خود تاثیرات مقدس می گیرد که ارزش گذاری مذهبی زمین منحصرا به اعتبار زمین بونش میسر است اما آبستنی و مادری زمین از اولین تجلیات اولوهیت زن – مادر است زمین قبل از اینکه الهه –مادر و خدای باروری باشد مادر عظمی بود که نشانه های ان در اسناد پیش تاریخی باقی است چیزی که هنوز بین اقوام سنتی و بدوی باقی است که نشان می دهد به سختی ناپدید میشود زیرا در ساختار های کشاورزی و... تدام دارد و با گذشت هزاره ها هنوز باقی است مانند رسومی که از باستان باقی مانده مانند : گذاردن نوزاد بر زمین – خاکسپاری کودکان در مقابل سوزاندن اجساد بزرگان – بروی خاک نهادن بیمار و محتضر بر زمین که همگی تصویر کهن الهه – مادر ( زمین – مادر همه چیز) را که اشیل از ان گفته را رقم می زند همچنین در این رابطه اگوستین قدیس از خدای لاتین نام می برد که کودکان را از زمین بلند می کرد رسمی که هنوز در برخی از مناطق معمول است این همان بلند کردن نوزاد و بر زمین گذاردن است رسمی که هنوز بین اسکاندیناوی – آلمان ها – پارسیان قدیم – ژاپنی ها معمول است پدر کودک را از زمین بلند می کند یعنی از زمین و مادر عظمی تحویل می گیرد این به معنای شناسایی اوست و به تعبیری این آیین در حکم نوعی وقف کودک است به زمین – مادر زمین (tellus mater ) که مادر حقیقی اوست زایمان برخاک رسمی نزد برخی اقوام است در قفقاز – چین که زن هنگام زایمان بر خاک می نشیند زنان مائوری در زلاندنو در جنگل و بر زمین می زایند این رسم در استرالیا – هند – بومیان شمال امریکا – برزیل- پاراگوئه هنوز جاری است در یونان و روم باستان این رسم وجود داشته و پیکره الهه گان در حال زایمان بر زمین را از این مناطق بدست آورده اند رسم بر خشت زایمان هنوز در برخی مناطق ایران رایج است معنای این عمل در سراسر جهان بمنزله آبستنی و مادر ی زمین است زیرا این باور بود که کودکان از چاه – آب- صخره – سنگ 0 درخت و... زائیده شده اند ( تولد سوشیانت از نطفه معلق در آب چیچست ) در برخی مناطق کودکان تصور داشتند که زمین زاد هستند و در بیمارستانهای عصر حاضر هنوز در بدو تولد کودک را بر سینه مادر قرار می دهند که همان بطن مادر حقیقی – زمین اشاره دارد موضوع کودکان سر راهی و قرار دادن انها به دست آب و یا بر زمین نوعی مبارزه طلبیدن با تقدیر بود کودکی که به آب یا زمین سپرده میشد یک یتیم بود و احتملا عقیده داشتند عناصر کیهانی و مادر زمین و اب که نمادی از اوست از کودک حکایت می کند که غالبا شاه – قهرمان – پیامبر میشد چنین کودکانی که به دست مادر زمین سپرده میشدند مجددا لحظه بدایت و آغاز انان شروع میشد و در آغوش مادر زمین رشد می کرد و به این علت قهرمان – شاه – یا پیامبر میشد زیرا اینان کسانی بودند که در کودکی رهاشدند و مادر زمین حامی انان بود و از مرگ مصونشان میکرد اعتقاد به مام زمین در مورد خاکسپاری کودک زیر 2 سال در برخی اقوام به این شکل بود که کودک مرده را در جاده ها دفن می کردند تا با رخنه در بطن زنانی که از آن مسیر می گذشتند بار دیگر به جهان بیایند به خاکسپاری اجساد در حالت جنینی در برخی تمدن ها های کهن دیده شده تا مام زمین دوباره آنها را بزاید ریگ ودای هندی می گوید : بسوی زمین مادرت خزیدن آغاز کن انها اجسادرا می سوزانند بعد با دانه دفن می کنند و آن خاکستر و بذر را بر زمین تازه شخم زده می پاشند و می گویند پیکرت رادر بطن مادرت پهن کن و بگستران . ادامه دارد...