سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مریم وبلاگ

تقدس کلمه از منظر ادیان(تائو)

محقق و خواننده گرامی در صورت مطالعه و یا استفاده از این مطالب مبلغ 2000 تومان به شماره کارت اینجانب بنام مریم فدایی - بانک تجارت شماره کارت 6273531030083832وشماره حساب 0003435573494 واریز نمایئد با سپاس از حسن رعایت شرعی شما.

 

تقدس کلـــمه از منظر آیین تائـــویسم[1]

    آیین تائویسم یکی از آیین های اعتقادی در چین است که همپای آیین کنفوسیوس گسترش یافت و وجه دیگر تفکر چینی است و لائوتسه بانی ان دید به غایت عرفانی به آیین می دهد و حالات جذبه و شهود این آیین همان حقیقتی را که برای هنرمند ان شرقی ظاهر کرده  برای هنرمند چینی  هم قابل درک کرده است زیرا این آیین خالی از حس اشراق نیست.

 برای درک معانی کلام مقدس در این آیین باید به گفته بودهی دارما نظر داشت که می گفت «ذات اشیا غیر قابل وصف است و برای بیان آن از کلام باید سود جست شاهراهی که به مقصد میرسد» ( بورکهارت ,1367 :173) در اساطیر چینی (کتاب مقدس تائوته چینگ ) تقدس کلام با عناوین دیگری بیان شده است انچه از این اندیشه در باب تقدس کلام دیده می شود تمام سکوت است زیرا به گفته لائوتسه هیچ کلامی و زبانی قادر به وصف او نیست پس باید سکوت کرد و در دنیایی سرشار از خلاء و سکوت اورایافت .

بحث تقدس کلام در آیین تائو به ان معنایی که در دیگر ادیان دیده می شود وجود ندارد زیرا مطابق با گفتار تائو ته چینـــگ ( کلمات ) هیچ گاه قادر نیستند تا راز وجودی تائو را بیان کنند اما با توجه به اینکه ( کلمه ) همان امر الهی است و مانند نوری باعث خلق کائنات می شود و هر دینی کلمه الهی رابه اسمی ملقب کرده است در آیین تائـــــو آنـرا( ت) می خوانند زیرا ( ت ) بمعنی فضیلت است فضیلت بخشی ( ت) به منزله امر الهی یــا کلام خــــداســــت که با کـــلام او ( الرحمان ) همه هستی روح می گیرد.منشاء تمام عالم و کثرت موجودات از تائو پنداشته میشود و از خلاء و هیچ بوجود می آید و در اشعار تائویی آن را مادر کل نامیدند که مادر هزاران هزار پدیده است ( ت ) رحمت ازلی است که با یاری وجوه تائو ( یین – یانگ ) باعث هرگونه آفرینش در چرخه حیات می شود و از وحدت به کـــــثرت می رسد این ( ت ) همان نام دار است که از خلاء یا هیچ زاده میشود.

 در سوترای 1 تائو ته چینگ آمده است : ((برای بیان راه و روش هستی و زندگی از هیچ اسمی نمی توانیم استفاده کنیم زیرا نا منطبق است و ناپایدار و تمام آسمان و زمین بی نام آغاز شدند و این بی نام ( مادر هزاران هزار چیز است ) نام ها واقعیات چند گانه جلوه گر ساخته است و واقعیت یگانه را چند گانه جلوه گر میسازد و با واقعیت یگانه و جلوه های چند گانه ان است که راز و رمز آفریده می شود )).

 بگفته چوانگ تزو قبل از خلق عالم فقط ( عدم ) یا خلاء ( احدیت )وجود داشت و سپس ( ت ) = نامدار ظاهر شد و پس از آن ( واحد ) بوجود می آید واحد شکل و صورتی ندارد اما این واحد سر منشاء همه موجودات می شود مطابق با اندیشه اسلامی از ( واحد ) در تائویسم ( ت )ساخته میشودا واحد در مرتبه خود هیچ گاه شکلی را تجلی نمی دهـــد اما ( امرالهی ) یا ( مینگ ) تائویی باعث کثرت می شود که معادل (و احد اسلامی ) است زیرا با امر الهی = کن اسلامی = لوگوس = نور همه چیز واقعیت می یابند و در جهان مادی ظهور یافته است در فلسفه تائویی ( ت ) برابر با کلام خدا است زیرا نمی تـوان ( ت ) را باذات خدای ازلی یکی پنداشت زیرا برای این ذات طبق گفته لائوتسه هیچ بیانی قابلیت ابراز ندارد ایزوتسو در این باره معتقد است ( تائو) همان حق یا مطلق است که در مرتبه واحدیت ( ت) بـه( راه اصلی ) متعین میشود و در این مرحله واحد  در حالیکه بصورت قوه در مطلق قرار دارد وقتی مطلق متجلی میشود اولین نامی که بـــر می گزیند ( وجود ) یا ( یو) است در تائو ته چینگ آمده : ((آن بی نام آغاز زمین و آسمان نامیده شد مادر ده هزار موجود یعنی مطلق در حالت بی نامی قبل از واحدیت آسمان و زمین را بالقوه در بر داشت و در حالتی که نام گرفت بالفعل بوجود آورد))حرف ( ت ) یک نام برای تائو است و زمانی این نام را می گیرد که در حال آفرینش موجودات است و مخلوقات صورتهای متفاوت همان تجلی ( راه اصلی ) = تائو است و هر کدام در قالب صورتهای خود مظهر آن ( راه ) هستند ( ت ) همان عقل اول در اسلام = لوگوس = نور محمدی = کلام الهی است در رابطه با اسماء الهی که جهان جلوه گاه ان است در تائو یسم اصطلاحاتی بچشم می خورد که با اسماء و صفات جمالی و جلالی اسلامی تطابق دارد ( یین ) و ( یانگ ) دو اسم از اسامی خدای واحد تلقی می شوند و در مظاهر مختلف با هم در کنش هستند و مفهوم زوجیت در اسلام را دارند ( همه چیز را زوج آفریدیم – سوره الغاریات , آیه 49 ) زوج آسمانی و زمینی بارها در قران امده و آسمان دهنده و زمین گیرنده است و این زوجیت شامل همه مخلوقات جسمانی و روحانی است در تفکر تائویی بیان شده است : ((آسمان و زمین و من با هم به هستی آمدیم و تمام مخلوقات و من یکی هستیم))[2] .ادامه دارد...



[1]   - برای مطالعه بیشتر نک : (شنکایی . مرضیه , ( 1381 ) , « بررسی تطبیقی اسمای الهی » , نشر سروش , تهران ).

[2]   - دراین باره نک : ( ایزوتسو .توشیهکو, ( 1385 ) , « صوفیسم و تائویسم » , محمد جواد . گوهری , نشر روزنه , تهران ).