مریم وبلاگ

محقق و خواننده گرامی در صورت مطالعه و یا استفاده از این مطالب مبلغ 2000 تومان به شماره کارت اینجانب بنام مریم فدایی - بانک تجارت شماره کارت 6273531030083832وشماره حساب 0003435573494 واریز نمایئد با سپاس از حسن رعایت شرعی شما.

تقدس کلمه از منظر دین هــــندویسم[1]

     همانطور که در بخش های قبل بیان شد نگهداری و حفظ و حراست سرودهای مقدس ودایی جزو لاینفک آیین هندو بود و متون مقدس هندو ملک مطلق گروهی از برهمن ها شده بود و آنها شدیدا به مراقبت از این متون می پرداختند و قدرت و منزلت آنها وابسته به توانایی آنها در حفظ این انحصار بوده است و بر خلاف اسلام و مسیح و یهود که نفس نگارش متون مقدس را صواب می دانستند اجر این کار برای بانیان آن در نظر گرفته شده بود در تطابق معانی ( کلام ) به لحاظ عملکردی بر کائنات با برخی از فرشتگان مقدس ودایی ارتباطی برقرار است به گفته بورکهارت   «بنا به ریگ ودا , دواها در آغاز جهان پروشا را قربانی کردند تا بخش های مختلف کیهان و انواع موجودات زنده آفریده شود پروشا به ذاته تقسیم نشد بلکه فقط شکل متجلی و ظاهریش قربانی شد حال آنکه ذات و گوهر او همان بود که باقی ماند و دواها نمودگار ساحت الهی یا مظاهر جهات یا کنش های بودهی هستند که با کلام – لوگوس – عقل – فعل الهی – کن برابر است »(بورکهارت ,1367 :20) در باور هندو یی خورشید تصویر کیهانی کلمه می باشد و ذات خدایی ویشنو از چشم پنهان است پس برای درک ان تنها از راه واسطه ایی که همان کلام مقدس است میتوان به آن راه یافت واین کلام مقدس در آیین هندو در قالب 3 حرف مقدس ( اوم ) خود را نشان می دهد «ریسمان مقدس ویشنو مرکب از سه تار بود که نشان از سه حرف مقدس (آ-یو- ام )[2] می باشد»(دادور ,1385 :215) در کتاب جوگ بسیشت [3] ارتباط بین کلام پروردگارو خلق جـــــهانیان به مـــنزله نــــوری الهی تشبیه شده اســـت « تعینات گوناگون و موجودات از حد و نهایت افزون جز ظهور و یک نور نیست و همان نور غیب است که خویش را به هر رنگ و هر صورت جلوه گر ساخته و کمال خود را ظاهر می نماید و ان را بزبان سانسکریت (اننت پرکرت )[4] گویند یعنی آنکه آغــاز بنیاد آفــــــرینش کرد »(اوپانیشادها ,1381 :35) اوپانیشادها از منابع مهم هندویی است و عبارات و گفتار آن با کلماتی که در آن بکار می رود باعث آسایش روح میشود و خوانندگان ان کلمات این کتاب را وحی الهی می دانند تا جایـی که اظـــهار می دارد که وداهــا و اوپا نیشادها در واقع کلام الوهیت حق تعالی هستند شاید یکی از دلایل اینکه هندوان برای حروف مقدس خود ارزش خاص دینی قایل اند و منشا ان را الهی میدانند به این باور میرسد که ظهور کلام در کائنات را چنین بیــان می کنند پیش از خلقت آفتاب نبود و نطفه آفتاب بعد از 1 سال توسط مجموعه عناصر بسیط ظاهر شد و آفتاب لفظ ( بهان - برهمن) گفت و اینچنین سخن و کلام ظاهر شد آنها ظهور کلمه را با خلقت نور الهی یکی میدانند «نفـسی که در آفتا ب است و آن ذاتی است که عین نور است ان نفس منم و (چد آکاس ) که ذات مطلق است منم برهمن که آفریدگار همه است منم » ((همان :171 )حکمت حقیقی هندو با یکی شدن ( روح ) پروشا یکسان است و این روح همانا حقیقت است روحی که کلام خداست زیرا روح کلی الهی هـــــــمان روح یا کلام خــــدااســت که ( صورت الصور) و به منزله سرچشمه صورت تمام عالم است .ادامه دارد...