مریم وبلاگ

بحث تقدس کلمه و زبان از دیر باز بین ادیان مطرح بوده است زیرا معتقد بودند که کلمه از جانب خداست و از کلمه است که جهان خلق شد در این بخش می خواهم نظر ادیان اسلام - مسیح - هندو - زرتشت - تائو -یهود را درباره کلمه و جایگاه مقدس ان توضیح دهم تمام مطالب این بخش برگرفته از پایان نامه اینجانب است .

محقق و خواننده گرامی در صورت مطالعه و یا استفاده از این مطالب مبلغ 2000تومان به شماره کارت اینجانب بنام مریم فدایی - بانک تجارت شماره کارت 6273531030083832وشماره حساب 0003435573494 واریز نمایئد با سپاس از حسن رعایت شرعی شما.

تقدس کلمه از منظر دین اسلام [1]

     کلمه در عرفان اسلامی عبارت است از آن چیزی است که خداوند با آن به تما م موجودات ماهیت وجودی و شکل خارجی می دهد و این عمل ( تعین بخشی ) خود را ( قول ) می نامد چنانچه می فرمـــاید ( سخن ما به هر چیزی وقتی اراده وجود آن کنیم این است که بدو گوییم : باش در دم وجود یابد ( سوره نحل آیه 40 ) یعنی اگر بین فاعل بودن خدا و موجودی که پدید می آید واسطه ایی وجود داشته باشد به آن ( قول ) می گویند اما اگر فعل خدا به ذات خود باشد نام این فعل (کلام) است و انچه از آن ظاهر می شود (کلمه) است پس کلمه به معنای (اراده خدا) و ظاهر شدن یک شی در خارج معنی میدهد که ممکن است بصورت ( تکوینی) یا (وحی و الهام) باشد قرآن کریم در این بــاره می فرمــــاید : ( یبشرک بکـلمه مــنه ...) ( آل عمران آیه 45 ) مراد از این (کلمه )در این آیه حضرت عیسی ع است چون عیسی ع کلمه ایجاد شده و مصداق کلمه ( کن ) است و اینکه موجودات (کلمات) نامیده می شوند این است کـه آنـهــا را بــا کــلـمـه ( تکوین ) یعنـی ( کن ) آفریده اند اما حقیقت و باطن مسئله این است که ( کن ) رمزی است برای عقل الهی که در کار آفرینش واسطه ایی میان واحد( حق) و کثرت (وجودی ) است که باعث خلق عالم می باشد و تمام موجودات به اعتبار اینکه از ( نفس رحمانی ) برآمده اند به (کلمه) تعبیر میشوند و از حضرت عیسی ع به عنوان یکی از مصادیق انسان کامل و به عنوان کلمه یاد کرده اند و ریشه قرآنی دارد ( آل عمران , آیه 39 و 45 )تمام عالم( پیدایش آنها) در (کلمه) خلاصه میشود این سخن عرفای مسلمان درباب حقیقت محمدیه یا (عقل اول) است همچنین معتقدند (کلمه – فرشته اعظم – رسول خدا ) اولین صادر خداوند و عقل کل محسوب می شوند بنا به اعتقاد ابن عربی همه موجودات کلمات خدایند و تمام کلمات با نظم حروف بوسیله تنفس بیرون می آیند و از این برخورد حروفی به نسبتهای ویژه ایجاد می شوند و به شکل کلمات در می آیند اسلام مانند دیگر ادیان به تقدس کلام الهی اعتبار داده است ووحی را نه تنها معجزه پیامبر اسلام ص دانسته بلکه برای این کلام هویتی زنده خلاق و عرفانی قایل است و ستایش از کلام وحی در دین اسلام بدلیل توجه و احترام به کلام الهی است ( کلام ) در عرف و لغت به معنای سخن و تکلم است و چون نسبت کلام به خدا می رسد در معرفت اسلامی کلام الهی را با ذکر توام می دانند زمانی که کلام الهی بر زبان می آید ذکر می شود و بارها در قران کریم آمده ( مرایاد کنید تا شما را یاد کنم ) همچنین در سوره توحید لفظ ( قل ) بگو, از همان ابتدا به منبع تجلی در مبدا الهی یعنی ( کلمه الله ) که در عین حال هم عامل تجلی خداست و هم منبع تجلی در نظام الهی است اشاره دارد « کلمه الله همان لوگوس و برابر با عقل کل و منشا عالم است»(نصر , 1382 :38)قران از کلام به عنوان آیت و نشانه ایی نام برده که مفهوم و معنا دارد و یکی از مفاهیم ان به این باز میگردد که تمام پدیده های جهان از دستور الهی خلق شده اندو به تعبیری افعال او پنداشته می شوند و این کلام الهی دلالت ذاتی دارد بنا بگفته امام علی ع در نهج البلاغه خداوند به هر چیز اراده کند که موجود شود می گوید بشـو ( کن ) و ان چیز بوجودمی آید اما نه با کلامی که بصورت ندا یا صوتی که بگوش رسد کـلام خــدا فعــل اوسـت ( سوره آل عمران :آیه 47) و کلــــمه ( کن ) ( بشو باش و هست شو) در قران مکرر آمده و همـــان ( اراده الهی و امر الهی ) است که به (کلام) تعبـیر می شود و بصورت یک موجود خارجی موجودیت می یابد و( کن) به کلمه الهی بستگی داشته و این کلمه که عرفای مسلمان با اقتباس از قران به آن (کن وجودی) می گویند بمنزله همان لوگوس است زیرا عقیده دارندکل جهان یک کتاب الهی است و همه چیز در جهان نشانه های معنادار برای مقاصد الهی هستند و خداوند می بایست در قالب علایم قراردادی و زبانی دنیوی با بشر سخن گوید و کلام لفظ خداوند هستند و بی ارتباط  با کلام وجودی نیست بلکه مرتبه ایی از همان درجات و مراتب کلام وجودی یا(لوگوس )است .ادامه دارد...